PORTRET en OPLEIDINGEN

Laatste der Mohikanen
 
Geen enkele kunstenaar is zijn tijd vooruit. Hij is zijn tijd. Anderen lopen achter. – Martha Graham
 
Kunst is waar John Beemsterboer voor leeft. Het is een heilig vuur dat diep in hem brandt en dat hem dwingt te creëren.
Hij is er altijd mee bezig. Hij ziet schoonheid in de meest allerdaagse dingen, maakt kleine tekeningen in zijn agenda en
is altijd op zoek naar bruikbaar materiaal voor zijn beelden. Al die ruwe ideeën en materialen verzamelt hij in zijn atelier
in Vledder, waar het ruikt naar ongerijpte kunst.
 
John Beemsterboer, geboren in 1950 te Hoorn, is relatief laat met kunst in aanraking gekomen. Dat gebeurde toen hij bij
de Nederlandse Televisie Stichting werkte als decoratieschilder. Na enkele avondcursussen, schreef hij zich in bij
kunstacademie Artibus in Utrecht. Hij was inmiddels 26.
 
Na de academie begon voor hem het kunstenaarschap pas echt. Hij ging experimenteren met materiaal en vorm, op zoek
naar hoe hij zich het beste kon uitdrukken. De eerste vijf jaar schilderde hij honderden abstract expressionistische
doeken. Schilderen vond hij lekker direct, je kunt je gevoel gelijk op het doek smijten.
 
Als beeldhouwer vond hij marmer interessant materiaal. Hij ging op stage bij de beroemde marmergroeven in Carrara in
 Italië. Langzaam slopen metalen in zijn beelden – niet zo vreemd, want zijn opa en zijn vader waren smid.
Als beeldhouwer werkt hij veel gestructureerder dan als schilder. Hij zoekt altijd het contrast, tussen hard en zacht,
tussen warm en koud.
 
Door zijn dadendrang en nieuwsgierigheid heeft John in die tijd veel geëxposeerd, van het Stedelijk Museum in Amsterdam
tot in Parijs. Hij heeft ook aan een aantal symposiums meegedaan, zoals in Finland en Italië. Daar leerde hij andere
kunstenaars kennen, die hem prikkelden om andere materialen en technieken te gebruiken.
 
Beemsterboer heeft zich nooit aangesloten bij een stroming. Voor hem is kunst een middel om zichzelf te ontdekken.
Hij probeert zijn eigen gevoel te vangen in vormen, kleuren en contrasten. Elk kunstwerk leidt automatisch naar het
volgende en geen enkel kunstwerk is beter dan de anderen. Ze zijn allemaal onderdeel van dezelfde zoektocht, met als doel
grip te krijgen op zijn gevoel en de wereld om hem heen. Het is de zoektocht die voor hem de moeite waard is en niet het
uiteindelijke resultaat.
 
Die zoektocht mist hij in veel hedendaagse kunst, die steeds meer moeite heeft om grip te krijgen op deze tijd waarin
commercie en consumptie overheersen. Ook in de kunstwereld zelf lijkt men nauwelijks meer idee te hebben over wat kunst
is en zou kunnen zijn. Sommige hedendaagse kunstenaars omarmen ten einde raad de massacultuur, waardoor er eigenlijk
geen verschil meer is tussen kunst en entertainment. Maar het publiek staat erbij, kijkt ernaar en haalt zijn schouders op.
 
John Beemsterboer verzet zich met zijn kunst tegen deze tendens. Hij gaat met zijn werk de ongrijpbare werkelijkheid te
lijf en wil de kijker deelgenoot laten zijn van dat boeiende gevecht. In die zin is hij misschien een ouderwetse kunstenaar,
maar dan wel een kunstenaar die zijn authenticiteit niet heeft ingeruild voor een imago. Maar wellicht is hij daarmee juist
een vooruitstrevende kunstenaar, die zijn tijd misschien wel ver vooruit is.

Opleiding

Etaleur/decorateur, Utrecht
Vrije Akademie Schilderkunst, Amersfoort
Academie voor Beeldende Kunst, Utrecht
Nicoli Studio's te Carrara, Italië
 
Huidig adres is Paaswei 2 te 8381 AW Vledder


                                                                                          Terug naar boven
                                                                                          Terug naar homepage